Włosy diabelskiej rozpustnicy - słowem o uroku kapuścianych głąbów

Bartolomeo Veneto

Czy była ładna? Trudno stwierdzić. Biorąc pod uwagę dzisiejsze kanony piękna - niespecjalnie. Czytając pieśni pochwalne na jej cześć - wydaje się, że brylowała na salonach i zachwycała wszystkich swoją urodą. Tak czy siak, niewiele jest osób, które zupełnie jej nie kojarzą. No, bo jak to? Nie znać Lukrecji Borgii?! Właściwie Lukrecja Borgia miała wszelkie przymioty, by zostać skandalistką, nie dziwi więc, że na kartach historii za taką uchodzi. Po pierwsze była córką papieża (dzisiaj sam ten fakt wielu katolików bulwersuje), po drugie prowadziła niezwykle rozwiązły żywot, sypiając z własnym bratem i baraszkując w alkowie z dziesiątkami kochanków. Po trzecie przedstawia się ją jako trucicielkę, która miała bodaj zamiar otruć samego Michała Anioła! Nie wiadomo, czy wszystkie te bezeceństwa, jakich rzekomo się dopuszczała - są prawdą. Historycy w wielu artykułach i woluminach powoli i mozolnie oczyszczają Lukrecję z wielu przypisanych jej grzeszków i poddają w wątpliwość jej diabelską naturę. Z ich słów wyłania się udręczona polityką kobieta, która manipulowana przez ojca i braci, ostatecznie doznała w życiu bardzo wielu krzywd.

Sęk w tym, że Borgia wywoływała i wciąż wywołuje wiele emocji - zdrowych, czy niezdrowych, to już inna bajka. Głównie chodzi o to, że cały ród Borgiów zasłynął jako ten, który splugawił i upodlił Kościół. Ojczulek miał łeb na karku i żadnych skrupułów - ot, zaręczył swą latorośl, mającą wówczas 11 lat, z dwoma dostojnikami hiszpańskimi. Obaj, rzecz jasna, o sobie nie wiedzieli. Ostatecznie odmówił obu ręki Lukrecji, a usta zamknął im pieniężną rekompensatą. Następnie wydał ją za mąż, ale niedługo później małżeństwo unieważniono i uznano, że nie doszło do konsumpcji. Trzy miesiące później Lukrecja powiła dziecko w zaciszu murów klasztornych i tutaj również spekulacjom nie było końca. Rodząca dziewica? Coś wybitnie nie gra! Uważano, że ojcem dziecka był sam papież, a więc jego własny dziadek. Trzeba było znów czyścić dobre imię, ale sprawę załatwił pokojowiec papieża - został on oskarżony o gwałt i utopiony w śmierdzących odmętach Tybru. Cóż rzec - trzeba Lukrecję wydać za mąż! Jak pomyślano, tak zrobiono, ale szybko okazało się, że książę Biscegli jest niewygodnym mężem. Podczas powrotu z Watykanu zaatakowało go kilku pielgrzymów - książę ledwie uszedł z życiem. Cezar, brat Lukrecji, nie omieszkał go odwiedzić, gdy ten próbował wyrwać się z łapsk Śmierci. Cezar miał podobno szepnąć księciu do ucha, że "czego nie udało się dokończyć na śniadanie, można dokończyć na obiad". Biscegli zaczął się bać, i słusznie! Skończył jako uduszony tudzież poćwiartowany. Mało? Lukrecję wydano za mąż za trzeciego śmiałka - Alfonsa d'Este. Jakiś czas po ślubie urodziła martwe dziecko, uważano jednak, że nie jest to potomek księcia, a dziecię Cezara, jej własnego brata. Niektórzy historycy dodatkowo twierdzą, jakoby Lukrecja miała jeszcze ciągoty do miłości lesbijskiej, którą to radośnie uprawiała ze swoją najlepszą przyjaciółką. Nie dziwne więc, że córka papieża skąpana była w atmosferze skandalu, rozpusty i deprawacji.

1. Kapusta i popiół

Lukrecji przyszło żyć w renesansie - epoce, bądź co bądź, śmierdzącej. Generalnie renesansowe damy stroniły od kąpieli, za to uwielbiały kosmetyki: wonne olejki, maści, perfumy. Zagłuszały swój smród i brud z powodzeniem. Grube jak średniowieczne mury warstwy kosmetyków na damskich twarzach groziły popękaniem - dlatego renesansowe kobiety rzadko się uśmiechały. Ale jedna rzecz była niesamowicie w cenie - dobre włosy. Renesans niemożebnie doceniał kolor miedzianozłoty. Kosmyki takiej barwy miały największe wzięcie u mężczyzn i najbardziej przykuwały ich wzrok.

Lukrecja w tym względzie była szczęściarą - jej miedzianozłote włosy i skandaliczne prowadzenie się - czysty afrodyzjak dla płci brzydszej. Dama jednak nie spoczęła na laurach! Skoro już natura obdarzyła ją pięknymi puklami, dziewczę postanowiło o włosie dbać! Lukrecja stosowała płukankę do włosów - wywar z kapuścianych głąbów zmieszany z popiołem z żytniej słomy. Dosyć długo ociągałam się z tym wpisem, bo autentycznie miałam zamiar skombinować skądś żytnią słomę. Nie wyszło. Został mi więc wywar z kapusty i śmiem twierdzić, że o ile smrodkiem przypomina odór renesansu, to na włosy działa doskonale.

2. Piękny włos po kapuścianej płukance!

 
Trud płukanki kapuścianej? Żaden. Liście kapusty do wody, zagotować, pokrzywić się nad zapachem i zaaplikować na włosy. Efekt? Błyszczące i lejące pasma. Prawie jak po silikonach!

Generalnie kapusta jest dla włosów bardzo dobra. Usuwa toksyny ze skóry (również ze skalpu!), ma działanie antyseptyczne i gojące (nawet dla starych, zaniedbanych ran), jest bogata w witaminy A i E (które są niezbędne do produkcji keratyny i wzmacniają włosy), a także w wapń, żelazo i potas. Co więcej, ma w sobie kwas foliowy i magnez! Ten ostatni przyczynia się do zwiększenia tempa wzrostu włosa! Zależy Wam na przyroście? Płuczcie włosy wywarem z kapuścianych głów, jak Lukrecja Borgia!

Jak to wygląda u mnie? Bez żadnych filtrów zdjęciowych i lamp błyskowych, właśnie tak:

Warto wspomnieć jeszcze słowem o smrodku. To wszystko wina siarki, zawartej w kapuście. Siarka jednak nie jest taka zła, jak może się wydawać. Podobno poprawia wygląd kosmyków, więc czerpmy i ją z kapuścianych głąbów!

3. Włosy Lukrecji do podziwiania!

Widocznie popiół z żytniej słomy i wywar z kapuścianych głów przyniosły wymierne rezultaty, bo włosie Lukrecji Borgii możemy do dzisiaj podziwiać. Ktoś najwyraźniej uznał, że jest tego warte, bo udostępnił jej kosmyki do publicznego wglądu. Chcecie zobaczyć? Wybierzcie się do Biblioteki Ambrozjańskiej w Milanie!

Używałyście kapuścianych płukanek?


Bibliografia:

M. Bellonci, Lukrecja Borgia. Jej życie i czasy, Warszawa 1988
Katarzyna Lewicka-Stachowicz, Włos określa świadomość
Przemysław Słowiński, Boginie zła, Chorzów 2010
Jej świat, Zalety kapusty
Jolanta Szczygieł-Rogowska, Historia kosmetyki w zarysie, Białystok 2007